Pijn bij gemeenschap, onderwerp op feestjes? BLOG
|
Met verbazing luister ik op verjaardagen, feestjes en overal waar ik regelmatig kom naar de vaak heel open gedetailleerde ervaringen van vrouwen met pijn bij seks.
Ze hebben mij gezien na de documentaire "My fucking problem", bij tv-programma Koffietijd of vragen wat ik voor werk doe. Schrikbarend hoeveel vrouwen pijn bij seks hebben. Met hele uiteenlopende oorzaken, maar hetzelfde gevolg. Ze kunnen geen gemeenschap meer hebben zonder pijn. |
|
Met ontroering, soms ontzetting en vol compassie luister ik naar deze verhalen. Ik weet dat veel vrouwen vaginisme hebben. Maar de groep vrouwen met pijn bij de gemeenschap is nog vele malen groter.
Wat ik het ergste vind, is dat veel van deze vrouwen zich erbij neer hebben gelegd.
Anderen hebben, ondanks de pijn, nog steeds gemeenschap.
Bijna al deze vrouwen vinden hun reactie logisch.
Wat een dilemma.
Wat kan ik met deze verhalen?
Wat verwachtten ze van mij?
Alleen hun verhaal kwijt kunnen?
Voor een aantal was ik de eerste met wie ze hun ervaringen en het verdriet erover durfden te delen.
Wat was mijn taak op dat moment?
Ze hadden geen vraag aan mij gesteld.
Ze kwamen niet als cliënt in mijn praktijk.
Mijn gedachten uiten per persoon: "Nee niet doen, niet doorgaan" of "er is in jouw situatie zeker iets aan te doen", was niet passend. Verdiepende vragen stellen ook niet.
Ik gaf soms toch een tip.
Ik vertelde wat een ander geholpen had.
Af en toe deelde ik iets persoonlijks. Ik hoopte daarmee deze vrouwen aan het denken te zetten.
Ben jij één van die vele vrouwen met pijn bij seks?
Leg je er nog niet bij neer.
Ga zeker niet door, want dan wordt de pijn steeds erger en kan er wel vaginisme ontstaan.
Onderzoek wat jij nodig hebt om weer met plezier gemeenschap te kunnen hebben als onderdeel van je gehele seksleven.
Denk je dat ik iets voor je kan betekenen?
Voel je vrij om je vraag te stellen en/of een afspraak te maken.
- Mieke: "Ik ben jaren geleden geopereerd aan een verzakking. Daarna deed seks enorm veel pijn.
- Leontien: "O, ik kan maar 1 x per week, want het is na de gemeenschap zo schraal."
- Veere: "Nu ik in de overgang zit, duurt de opwinding zo lang dat ik vroegtijdig stop. Of ik laat de gemeenschap maar gebeuren, ook al is het niet meer zo lekker."
- Rine: "Ik heb al jaren wondjes, van alles geprobeerd maar niets werkt. Het is niet anders."
Wat ik het ergste vind, is dat veel van deze vrouwen zich erbij neer hebben gelegd.
Anderen hebben, ondanks de pijn, nog steeds gemeenschap.
Bijna al deze vrouwen vinden hun reactie logisch.
Wat een dilemma.
Wat kan ik met deze verhalen?
Wat verwachtten ze van mij?
Alleen hun verhaal kwijt kunnen?
Voor een aantal was ik de eerste met wie ze hun ervaringen en het verdriet erover durfden te delen.
Wat was mijn taak op dat moment?
Ze hadden geen vraag aan mij gesteld.
Ze kwamen niet als cliënt in mijn praktijk.
Mijn gedachten uiten per persoon: "Nee niet doen, niet doorgaan" of "er is in jouw situatie zeker iets aan te doen", was niet passend. Verdiepende vragen stellen ook niet.
Ik gaf soms toch een tip.
Ik vertelde wat een ander geholpen had.
Af en toe deelde ik iets persoonlijks. Ik hoopte daarmee deze vrouwen aan het denken te zetten.
Ben jij één van die vele vrouwen met pijn bij seks?
Leg je er nog niet bij neer.
Ga zeker niet door, want dan wordt de pijn steeds erger en kan er wel vaginisme ontstaan.
Onderzoek wat jij nodig hebt om weer met plezier gemeenschap te kunnen hebben als onderdeel van je gehele seksleven.
Denk je dat ik iets voor je kan betekenen?
Voel je vrij om je vraag te stellen en/of een afspraak te maken.
