Vrouwen met vaginisme kunnen toch geen seks hebben? Blog

Seks zonder gemeenschap is toch geen seks?

​ "Zij kunnen toch geen seks hebben."

Ik ben thuis en tegenover me aan tafel zit de verkoper van rolgordijnen.
Hij heeft mijn boek
"Overwin je vaginisme. Verander je seksuele ervaring van pijnlijk naar plezierig" op tafel zien liggen.

Hij -ik noem hem in dit blog Arthur- is het type van een leuke jonge man met vlotte babbel.

​​Hij is echt geïnteresseerd.

"Geen seks of geen gemeenschap?" vraag ik dan.
"Dat is toch seks?" zegt Arthur.

Daar schrik ik toch altijd weer van.
"Dus als je geen gemeenschap kunt hebben, heb je geen seks?" vraag ik hem.

Hij is niet de eerste die dit tegen mij gezegd heeft.

"Is seks dan niet meer dan gemeenschap?" vraag ik.
"Zoiets als samen zijn, intimiteit, zoenen, strelen, bevredigen met handen en monden." "O, je bedoelt dat.
Ja natuurlijk dat ook, zegt Arthur.
"Gelukkig," denk ik.
Al snel zegt hij er achteraan: 
"Maar ik bedoel echte seks."

Gemeenschap kan fijn en lekker zijn. Zeker als onderdeel van alles wat je kunt beleven in met seksualiteit.
Maar om nou te zeggen dat gemeenschap alleen echte seks is, vind ik wel ver gaan.
Alles wat je kunt doen binnen je seksuele leven heeft naar mijn idee waarde.
Het één is niet beter dan het ander.
Onderzoeken wat je allebei lekker vindt en dit creatief inzetten.
Dat heeft mijn voorkeur.

Arthur liep die middag naar buiten, mij achterlatend met een offerte voor de rolgordijnen.
"Dank u wel voor het leuke gesprek," zei hij.

Ik glimlachte en dacht:
"Ik kon het weer niet laten he, om iemand iets mee te geven over seks, altijd op een missie." ​